Tuesday, April 14, 2015

You don't have to be posh to be privileged...

... λέει μια αγγλική διαφήμιση για ασφάλειες αυτοκινήτων. Άσχετο.. Το δικό μου privilege είναι πως η γιαγά μου κατάγεται από ένα απ' τα πιο όμορφα χωριά της Κύπρου. Έτσι λοιπόν μεγαλώνοντας περνούσαμε πάντα ένα μεγάλο μέρος του καλοκαιριού μας στο χωριό.


Ελέυθεροι έιμασταν και στην πόλη...αλλά στο χωριό είναι αλλιώς. Ξυπνάς το πρωί και βρίσκεις την οικογένεια να κάθεται γύρω απ' το τραπέζι κάτω απ' το κλήμα. Πίνει ο καθένας τον καφέ, το γάλα του, το ξέρω 'γω τι του ανάλογα με την ηλικία του. Κάθε 20 λεπτά μετακινείς το τραπέζι λίγο παρακάτω για να μην μας πιάσει ο ήλιος.


Η γιαγιά και οι γονείς μας μάλλον ήδη θα είχαν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για το μεσημεριανό. Καταφτάνουν ξαφνικά μπροστά σου καπήρες, ελιές, χαλλούμια φρέσκα, μαρμελάδες ("φάε πουτούτη έφερε μας την εχτές η τάδε"),,


Ακούς λία κουτσομπολιά απ' το προηγούμενο βράδυ ή που έφερε ήδη καμιά γειτόνισσα στην πρωινή της επίσκεψη.


Αν ξύπνησες νωρίς έχεις επιλογές. Θέλεις να πάεις με τον παπα να ανοίξετε τα νερά στα περβόλια πριν να φκει ο πολύς ο ήλιος; Θέλεις να πάεις μπακάλη νά φέρεις ντομάτες που ελείψαν μας; Αν δεν θέλεις να κάμεις κανένα που τουτα τοτε βάλλεις μαγιω, μαζεύεις συνακλίκια (ττόρους, αντηλιακά, βιβλία κλπ κάμνεις και ένα φραπέ για τον δρόμο and off you go..θαλασσάααα.....


Είναι παράδεισος..η γιαγιά δεν ειναι μαζί μας πλέον αλλα εγώ τα πρωινά ακόμα την νιώθω εκεί,..στο μυαλό μου θα με στέλλει πάντα να φέρω αλλο λίες τομάτες αμπα τζαι λείψουν μας ... αγαπώ το χωριό,,αγαπώ το αίσθημα του togetherness που μας προσφέρει κάθε πρωινό...και να φανταστείτε ακόμα δεν σας είπα για τα βράδια στην ταράτσα κάτω απ' τα άστρα..

Thursday, December 4, 2014

Interesting People

'Εχω να εξομολογηθώ κάτι...εβαρέθηκα λίο να διαβάζω, να ακούω και να συζητώ βλακείες! Έχω ανάγκη να διαβάζω και να ακούω πράγματα καινούρια, να μαθάινω, να σκέφτομαι..


Prime example του να ασχολείσαι με βλακείες: οι συγγραφείς των κυπριακών ειδήσεων..ειλικρινά τωρά..σκέφτονται και γράφουν ή απλά γράφουν..εγώ πάντως μπορεί να διαβάσω άρθρο δύο σελίδες..να βρω τουλάχιστο τρία typos, 75 συντομογραφίες οι οποίες δεν είναι defined (πού να ξέρω εγω η φτωχή ξενιτεμένη τι σημαίνουν ούλλα τούτα) and above all.. five minutes later όταν έχω διαβάσει ολόκληρο το άρθρο, αντιλαμβάνομαι πως βασικά εν έλεε τίποτε, εν εξήγησε τίποτε, εν έμαθα τίποτε..no value added που λεν τζαι οι Άγγλοι..
Άλλο παράδειγμα..ατομα που δεν ασχολούνται με τι συμβαίνει γύρω τους..τζαι 'γω ενεκάτσιασα τους ούλλους..αντιλαμβάνομαι..εν ούλλοι dodgy βολεμένοι and so on and so forth..αλλά εν θα τους δώσω τζαι carte blanche να συνεχίσουν επειδή sorry αλλά το να μεν μαθαίνεις τι γίνεται γύρω σου και να μην σε ενδιαφέρει βασικά εξισούται με το να σηκώνεις τα χέρια ψηλά τζαι να λαλείς it's OK κάμετε ό,τι θέλετε..εγώ βαρκόυμαι να ασχοληθώ καν να μάθω τι παίζει..

Έν λέω να μεν κουτσομπολεύκεις με τες φίλες σου και να ασχολείσαι με τα κοπελούθκια σου, ούτε να μην βλέπεις σαχλές ταινίες και dansing for you, ούτε πως δεν δικαιούσαι να περνάς ωραία (επβάλλεται!)! Αλλά ούτε τζαι να κάμνεις μόνο τούτα..add some value..είτε με το να δημιουργήσεις μια άποψη, είτε με το να προσφέρεις κάτι στον συνάνθρωπο σου, είτε με το να ασχολείσαι με κάποιο project which by some way makes things better..η τελοσπάντων με το να μου μιλάς για κάτι ενδιαφέρον, να μου μάθεις κάτι..να αναλύσουμε ένα θέμα που μας απασχολεί και τους δύο..

Τέλοσπάντων .. αλλόπως περνώ σοβαρή φάση..πρόσφατα επέρασα και it's all about enjoying life and having fun φάση..αλλά εν γίνεται σαν κοινωνία, σαν άτομα να είμαστε εντελώς ανεύ ουσίας...we can at least be kind..και για να είμαστε kind..πρέπει να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας...

Tuesday, April 22, 2014

Forgive and forget?

Στη σειρά "The Hills" η Lauren σε καποια φάση λέει μια τρομερή ατάκα της φιλενάδας της που την επλήγωσε πολλά. I want to forgive you and I want to forget you..

'Εχω φιλενάδες που με επληγώσαν..έχει μια φιλενάδα που την λατρεύκω επειδή παρόλο που με επλήγωσε she found her way back into my good books..ένη ξέρω πως ακριβώς (ξέρω η αλήθκεια) αλλα εννέν μια συγκεκριμένη πράξη εν το γεγονός πως down the line έκαμε να να νιώσω loved..

Έχω ένα issue με την αδιαφορία..συνήθως ασχολούμαι πολλά με τις φίλες μου..κόφτει με για τζείνες..εν μισές αρφούες μου..πληγώνουμε πολλά άμαν τζείνες αδιαφορύν.. I am needy..ξέρω το τζαι γω ξέρουν το τζαι τζείνες..οπόταν άμαν με έχουν χεσμένη, άμαν μου μιλήσουν άσχημα..άμα εν πολλααα εγωίστριες, αμαν με κάμνουν exclude..παίρνω τα!

Σιωπώ..συγχωρώ τες..προσπαθώ να τες καταλάβω ..αλλά ρε παιδκιά τι κερδίζετε με το να ασχολείστε τοοοοόσο πολλά με τον εαυτό σας..με τα δικά σας...εγώ πάντα σκέφτουμαι να τις κάμω include..να κάμω ό,τι μπορώ to support them..να ζήσω μαζί τους τες χαρές τζαι τες λύπες τους..νιώθω τες χαρές τους..νιώθω τζαι τες λύπες τους..κλαίω αμαν κάτι εν τους πάει καλα..χαίρομαι αμαν μου λεν κανένα καλό νεο..

Εν θέλω να παρεξηγηθώ .. έννεν πως θέλω να τα κάμνουμε ούλλα συνέχεια μαζί...ούτε καν να με πιάνουν τηλέφωνο κάθε βδομάδα να δουν αν ζώ..απλά να έχουν λίο την έννοια μου..ή άλλη επιλογή βέβαια είναι να σταματήσω και 'γω να ασχολούμαι μαζί τους..and where would that take us..να ζει ο καθένας την ζωή του μοναξιασμένα..give a little man..give a little..επειδή αλλιώς εννά 'χω τζαι 'γω ενα Lauren moment τζαι να σας σύρω ενα  I want to forgive you and I want to forget you..να τραβήσω την γραμμούα μου τζαι κανί..

Thursday, April 3, 2014

Σούλλα η "inbetweener"



Χθες προσπαθούσα να εξηγήσω σε μια φίλη αγγλίδα πως πλέον νιώθω παντού foreigener.. Νομίζω ποτέ δεν θα νιώθω αγγλίδα as such..δηλαδή ποτέ ..

Λονδρέζα?

'Εχοντας ζήσει 13 χρόνια στο Λονδίνο έχω συνδεθεί με την πόλη..έχω ζήσει σε οκτώ διαφορετικά διαμερίσματα, δούλεψα σε έξι διαφορετικά γραφεία, πήγα σε δύο διαφορετικά πανεπιστήμια..ε όσο να ΄ναι με την κάθε (κεντρικish) περιοχή του Λονδίνου έχω ένα άλφα παρελθόν...Η πιο μεγάλη χαρά του Λονδίνου είναι η εξερεύνηση..το να βρείς ένα καινούριο μπαράκι για τις Παρασκεύες, να πας σε ένα καινούριο πάρκο με το ποδήλατο, να βρεις ενα εστιατοριάκι που φτιάχνει τέλειο sushi κοντά στο γραφείο...τα κακά του Λονδίνου αρχίσαν και μου φαίνονται λιγότερα..το tube δεν με χαλά πλεον..ευκαιρία να διαβάσω το βιβλίο μου..η ομίχλη μου φαίνεται ρομαντική..το σαββατοκυρίακο μπαίνεις στο αυτοκίνητο και σε δυό ώρες βρίσκεσαι στα cotswalds - πολύ γραφικά χωριουδάκια κοντά στην Οξφόρδη..I have adapted.. (οκ την βροχή και το κρύο ακόμα παλεύω να τα αντέξω 11 μήνες τον χρόνο)

Αγγλίδα;

Παρόλα αυτά, Λονδίνο και Αγγλία δεν πάνε μαζί...ποτέ δεν χάρηκα (to date) με την επιτυχία ενος Άγγλου αθλητή (ας πούμε βλέποντας τον Murray να παίζει tennis, όχι μόνο δεν χαίρομαι αν πάει καλά αλλά θέλω να χάσει..παλιοεγγλέζος (σκωτσέζος fine..), δεν προσπάθησα ποτέ να φτιάξω καποιο αγγλικό φαγητό..γιαξ..βρίσκω την φάση βασιλική οικογένεια από γελοία μεχρι τραγική..και πάνω απ' όλα νιώθω ξένη..όχι τόσο σαν πολίτης (κατακρίβεια καθόλου σαν πολίτης) αλλά τα γέριμα..εν έμεγάλωσα δαμέ.. όχι δεν ξέρω να παίζω tennis/golf/handball..όχι δεν ξέρω τι έγινε στους Eastenders το 1992..όχι δεν έχω ιδέα ποιός είναι ο τάδε παρουσιαστής που παρουσίαζε την τάδε εκμπομπη πριν 10 χρόνια..όχι δεν ξέρω που είναι το forest park αν δεν μιλούμε για τις Πλάτρες ...όχι δεν πίνω μπύρα και δεν έχω ιδέα τι είναι το stout..ναί μερικές φορες λέω βλακείες π.χ the day got bigger (hello longer!!).. τι να πείς; κάποια πράγματα δεν μαθαίνοντε χεχε..και πάντα πάντα στην καρδιά μου είναι το νησί μου, η απίστευτα ξέγνοιαστη, χαρούμενη, γεμάτη αγάπη παιδική και εφηβική ηλικιά που έζησα στην Κύπρο, η γειτονιά μου, η απίστευτη φύση στα βουνά, το να κάθεσαι στην παραλία την ώρα που βραδίαζει , η μυρωδιά της Άνοιξης, οι φίλοι μου, η οικoγένεια μου, να μπαίνεις στο αυτοκίνητο και σε 3 λεπτά να κάθεσαι στον κήπο της γιαγιάς σου να πίνεις λεμονάδα, να στέκεσαι πάνω που την φουκού να τσιμπάς σουβλάκια που έκαμε ο παπάς σου!

Κυπριοπούλλα;

Η καρδιά μου έιναι Κυπριακή..ακόμα και ελληνική μέσα μέσα (πήγα δημοτικο τα 80s come on! είνα καποια πράγματα που το μυαλό ίσως απορίπτει - Ένωση; γιατί; γιατι; γιατί;! - αλλα η καρδιά μένει κολλημένη (ήντα λεβέντισσα η Μπουμπουλίνα ας πούμε)..αλλά το μυαλό μου ξεκόλλησε δυστυχώς ή ευτυχώς..

Γιατί ρε παιδκια..τι τα εχρειάζεστουν τα ΒΜW (τζαι τα Quashqai τα καινούρια δηλαδή ας μεν περιοριστούμε στα ΒΜW τζε τα Μερσεντές...) τες πισίνες..τες Λουί Βιτόν.. γιατί αφήνουμε ενα μάτσο καθυστερημένους, αμόρφωτους, χαραμοφάηδες να μας διοικούν την χώρα, γιατι εν κατόρθωμα να έγινες πλούσιος απ το να στήνεις εταιρίες των Ρώσσων..κλαπ κλαπ είσαι πολλα καινοτομικός, δημιουργικός, ανακάλυψες το πόλυ πιφ..και πάνω απ' ολα έχεις 3 μερσεντές, μια φαντασμένη κόρη και μηδέν αλλα μηδέν ήθική..άλλα όοολη η Κύπρος σε είχε για είδωλο..μπράβο Κύπριοι μου.. Επίσης γιατί ειναι όλοι outraged που μετά απο 40 χρονια που εσχολάναν η ώρα δυόμιση και εδουλέφκαν για ένα οργανισμο που όι μόνον επάττισε αλλα επήρε τζαι την μισή χώρα μαζί του εχάσαν τους 63 μισθούς εφάπαξ (ενηξέρω πόσοι ενη απλά λεμε)..κουμπάρε τι έκαμες για να σώσεις τούντον οργανισμό..εν δυνατό να μεν εφαντάστηκες πως ήταν να παττίσει eventually έτσι όπως επήαινε η φάση? αμαν το αντιλήφθηκες πως εν επιέναν τα πράματα καλά γιατί εν έφυες..ε ναί που να βρείς τωρα αλλού να σχολάνεις η ώρα δυόμιση τζαι να πληρώνεσαι έτσι μισθό..

Τζαι εν ακούαν τζαι κανενού..εξέραν τα ούλλοι ΟΥΛΛΑ..ελέαν όι left right and centre τζαι ο κόσμος επίστεφκε πως καλά εκάμναν..


Εξομολογούμαι πως τους εζήλευκα ούλλους με τα αυτοκίνητα τους, τις δουλείουες τους που σχολάναν την Παρασκευή νωρίς τζαι επηαίναν θαλασσούα..τες πελώριες βεράντες τους, τα super cool έπιπλα τους... εζήλευκα και from time to time ζηλέυκω ακόμα..αλλά παραπάνω θυμώνω! Που ένας λαός ολόκληρος ήταν τοσο greedy..τόσο ξερόλας, εθαύμαζε και θαυμάζει τον κάθε opportunist, έξέχασε να αγαπά την χωρα του για την ομορφιά της και εθαυμαζε παραπάνω τα αυτοκίνητα και τα διαμερίσματα του...επήαινε στο πανεπηστήμιο του Northumberland τζαι εκάθετουν 3 χρόνια στα καφέ για να 'ρτει πίσω να του κανονίσουν μια δουλειά στο δημόσιο/την τράπεζα/στην εταιρεία που παρέχει corporate services/στην οικογενειακή επιχείρηση.. ε κανεί..εν έλυπηθηκα τόσο με το κούρεμα.. ομολογώ το..εν με κόφτει που εχάσαν οι πλόυσιοι τις 1000ς τους...ελυπήθηκα για τις επιπτώσεις στη Κυπριακή οικονομία..there was potential..and there's not much left..που την λαιμαργεία εδημιουργήσαμε φούσκα..έσπασε η φούσκα το λοιπόν..ακόμα εν αντιληφήκαμε τις επιπτώσεις ..αλλά το παιχνίδι κοντεύκουμε να το χάσουμε.. και η νοτροπία δεν αλλάσει..ούτε η ηγεσία αλλάσει..οι ίδιοι χαραμοφάηδες αμόρφωτοι πατσιόγεροι τζαι τα κοπελλούθκια/γιούθκια τους!

Anyway..point being πως και στην Κύπρο νιώθω ξένη..εκτος απο το disilusionment και το ότι ξεχνώ τα ελληνικά μου..εχτός του ότι πιστεύω πως στην Κύπρο ο κόσμος επιλέγει την καλοπέραση απο την ηθική, εκτός απ' το πόσο νευριάζω με τον ξερολισμό και το κόλλημα με αυτά που μάθαμε .... λατρεύω τις pubs και βρίσκω γελοίο το να πηγαίνεις για καφέ 3 ώρες,  λατρεύω τα wellies και βαριέμαι να βάφομαι και να κομμωτηριάζομαι, συζητώ τον καιρό daily, έχω γίνει πολύ ήρεμη.. λατρεύω τους μακρινούς περιπάτους..λατρεύω τα φλοράλ φορέματ που μοιάζουν με κουρτίνες, μου αρέσουν τα παλιά έπιπλα και τα χειροκέντητα πετσετάκια..βλέπω Gavin and Stacey τζαι φίρνουμε που το γέλιο..και για ό,τι προτείνω στην αδερφή μου για τον επικείμενο γάμο μου παίρνω απαντήσεις του τύπου "Κόρη μου έγινες τέλεια εγγλέζα!".. so voila εδώ είμαι ξένη..στην Κύπρο λαλούν μου πως έγινα Εγγλέζα και απο μέσα μου σκέφτομαι ε σόρρυ που εν έχω μερσεντες τζαι εν επήα κομμωτήριο την Παρασκευή..τζαι που εν ονειρεύκουμαι να γίνω πλουσια επειδή εχω μέσο..

Έτσι λοιπόν έγινα μια inbetweener..(που παρεπιμτώντως εν φανταστική τζει που εγγλέζικη κωμωδια στην οποία παίζουν τα not so cool κοπέλια στην εικόνα)!


















Wednesday, October 19, 2011

Ακόμα λίγο Λονδίνο


Σήμερα πήρα την συνειδητή απόφαση να μείνω στο Λονδίνο για ακόμα λιγο καιρό..νιώθω χαρούμενη που πήρα την απόφαση εγώ μαζί με τον φίλο μου παρά να συνεχίζαμε να ζούμε στο περιμένω και στο τώρα να δούμε..

Σήμερα επίσης ήταν η πρώτη seriously κρύα μέρα στο Λονδίνο..με βροχές τζιόλας..all in..

Σήμερα εξύπνησα πρωί πρωί τζαι επήα τζαι ήβρα ένα κύριο που θέλει να γίνει μαστρος μου μες σε ενα καφέ, ξύλινο, κολλημένο στον τζαιρό του πόλυπιφ πολλά κλασσικό εγγλέζικο τζαι εσυζητήσαμε το μέλλον μου..
Σήμερα εσυμπεριφέρτηκα σαν ενίληκας τζαι ετόλμησα να ζητήσω κάποια πράματα που τον said μάστρο wannabe πουπάνω απ' ό,τι ήταν προετοιμασμένος να προσφέρει..σήμερα ο κύριος τούτος εσυμφώνησε και εδέχτηκε να μου δώσει τα πράματα που εζήτησα..
Σήμερα έκαμα εμετό στη δουλειά που το άγχος του να παίρνεις αποφάσεις για το μέλλον σου!
Σήμερα αποφάσισα να ξαναερωτευτώ το Λονδίνο και να ζήσουμε μαζί όσο πιο πολλές όμορφες στιγμές γίνεται διότι μεγαλώνω τζαι μια μέρα εν θα είμαι πλέον δαμέ να το ζώ..

Σήμερα εγώ τζαι το Λονδίνο εδώσαμε τα μιτσιά μας δαχτυλούθκια ο ένας του άλλου τζαι εμερώσαμε!

Friday, August 12, 2011

Σούλλες v. Σούλληδες

Έννα το πω! 'Εννα τολμήσω να το πω..εν πολλά μεγάλη αδικία να 'σαι κορούα...μεγαλώνουν σε οι γονιοί σου να νομίζεις ό,τι είσαι ανεξάρτητη, να νομίζεις πως μπορείς να τα καταφέρεις ούλλα..και λοιπά και λοιπά..πάεις σχολείο, είσαι ίση με τα αγοράκια, γυρεύκεις δουλειά, είσαι ίση με τα αγοράκια, είσαι εξίσου έξυπνη με τα άλλα τα παιδάκια, δουλεύκεις εξίσου αν όχι περισσότερο σκληρά, μπορείς να κάμεις τα πάντα..ΤΙΠΟΤΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΣΤΑΜΑΤΑ!

Τζαι μια μέρα ερωτεύκεσαι τζιόλας..τζαι θωρείς καρδούλλες τζαι ξεκινάς τζαι φαντάζεσαι σε με τον αλφα ή βήτα Σούλλη να βαστάς σιερκές, να σου διά φιλούθκια και λοιπα και λοιπά..Τέλοσπάντων! Του Σούλλη που λαλείς αρέσκει του που είσαι δυναμική τζαι ανεξάρτητη. Αρέσκει του που είσαι τζαι φιλόδοξη πηλέ. Γύρνεις πίσω, τρίφεις τα σιέρκα σου τζαι λαλείς "Πελλέ εκέρτισε το Λόττο μου"! Έ τι άλλο θέλεις πλέον κοκόνα μου, αρέσκει του να πηέννεις έξω με τες φίλες σου, αρέσκει του που έισαι πετυχημένη, αρέσκεις του εσύ έτσι όπως είσαι..

Μετά μια μέρα ξυπνάς τζαι αντιλαμβάνεσαι πως κοντεύκεις να γίνεις 30 χρονών. Αλλάσουν διάφορα πράματα:

(α) οι διάφοροι εργοδότες θωρούν σε σαν time bomb..τωρά εννα μείνει έγκυος, άκου το maternity leave..παρέτα..παύουν να σε θωρούν σαν ίση με τα άλλα τα παιδάκια..τζεινοι πέρνουν σοβαρά την καριέρα τους. Εσύ εν φανερό πως σίουρα όπου να ' ναι εννα αρκέψεις να γεννοβολάς! Τζαι δυστυχώς μπορεί τζαι να μεν έχουν άδικο..αλλά τα γέριμα..κάποιος κάποτε πρέπει να το κάνει κι αυτό..επειδή δηλαδή τα κοπέλια οι συνάδελφοι σου ήβραν μια γεναίκα (γέριμη τζαι τζείνη αλλα τι να κάμει) που εννα καμει τζείνη perform σε τούντο τομέα εν δίκαιο τωρά να την φάεις εσύ;

(β) Ξεκινάς τζαι αντιλαμβάνεσαι πως ποδά ποτζεί έπαψες να σκέφτεσαι μόνο για σένα..ξαφνικά η μοίρα σου (επειδή το θέλεις μεν με παρεξηγάς) εν δεμένη με του Σούλλη σου.. τζαι τα όνειρα του τζαι τα όνειρα σου πρέπει να βρουν ένα τρόπο να συζήσουν όπως στο κάτω κάτω ήβρατε τζαι σεις. Κάθεστε ξέρω γω στο τραπέζι τζαι ξεκινάτε να ανταλάσσετε όνειρα..διω σου το τούτο αν μου δώκεις τζείνο..Καλά δαμέ παραδέχουμαι πως εν κοινό το πρόβλημα..κάμνουν τζαι οι δκιό πλευρές λίες θυσίες αλλα για να 'μαι ειλικρινής σάννα τζαι κάπως κάποια μανούβρα κάμνουν τα κοπέλια τζαι φκέννουν πουπάνω..παίζουν το waiting game..διατηρούν το status quo τζαι καρτερούν να κάμεις εσύ blink πρώτη! Να δεις που οι πλείστες Σούλλες παίζουν το waiting game αλλά ακόμα εν το καταλάβαν! Αφού ούλλες κάτι καρτερούν που τους respective Σούλληδες τους (θέλεις εν να δεχτεί να συγκατοικήσουν, θέλεις εν δαχτυλίδι, θέλεις εν κοπελλούι, θέλεις εν να σταματήσει να παίζει playstation, θέλεις εννα τους πει μια μέρα να πάσιν επιτελους στη χώρα τους κουχχου κουχχου!- recurring) καρτερούμεν μέρα νύχτα ρε κουμπάρε..εγώ έκαμα πολλές φορές blink ως τωρά πάντως τζαι μεν σου πω πως είπα τζαι ήμαρτον πηλέ τζαι επήα πάσο..

(γ) Τζαι ξεκινά τζαι η πίεση που τους εξωτερικούς παράγοντες, γιατί μανα μου έτσι, γιατι γιουβέτσι..Έν ήξερω ολάν..ούτε εγώ το χα φανταστεί έτσι αλλά έτω έτσι εφκήκε..χάντα μπου να κάμουμε;

Έτσι λοιπόν έφκαλα ένα συμπέρασμα..'Ως πρόσφατα εν ένιωσα καμιά ανισότητα..άλλα έσιει λίο τζαιρό άρκεψα τζαι κοντέυκω των 30 τζαι άρκεωα τζαι αγανακτώ..είμαι κορούα ρε κουμπάρε εν αλήθκεια..θέλω σπίτι με αυλή τζαι κοπελούθκια μια μέρα παραπάνω απ' οτι θέλω να γινω ξέρω γω CEO..αλλά αφου ενόμιζα I could have it all..έτσι με εμάθαν τόσα χρόνια..τζαι του φίλου μου τζαι του μάστρου μου τζαι του παπά μου άρεσκε τους που ήμουν δυναμική τζαι ανεξάρτητη..αλλά τωρά κανένας που τους τρείς αυτους κύριους εν με αφήνει να κάμω της κκελλές μου! Θωρούν με τζαι οι τρείς νακκο καχύποτα σαμπώς τζαι χα χα τζαι θα τους απογοητεύσω..μεν σου πω πως με εξεγράψαν πηλέ μου...ο πρώτος τωρά υποψιάζεται πως είμαι πρήχτισσα απαιτητική, ο δεύτερος πως είμαι ωρολογιακή baby bomb τζαι ο τρίτος ανησυχά πως εν θα κάμω deliver σε κανένα τομέα κατα που με θωρεί (ούτε CEO εννα γίνω ετσι οπως πάω ούτε ένα εγγονούι του έκαμα)..

ΕΝ ΑΔΙΚΙΑ!!

Thursday, August 11, 2011

Πρωινή Σούλλα

Σήμερα το πρωί άργησα να ταράξω..

Είμαι σε mode κοντέυκουν οι διακοπές τζαι εν βρίσκω το motivation να ντυθώ τζαι να 'ρτω γραφείο. Έσιει λίες μέρες, σηκώνουμαι το πρωί τζαι νεκατώνουμαι μες το σπίτι αντί να ετοιμαστώ να πάω δουλειά. Κατ' επέκταση αργώ να ξεκινήσω που σπίτι τζαι πιάννω το tube την ώρα που εν γεμάτο τουρίστες αντί την ώρα που εν γεμάτο κουστούμια..βρίσκω τζαι θέση..βρίσκω τζαι τον Stylist (δωρεάν γενετζίσιμο περιοδικό που διαμοιράζετε έξω που τους σταθμούς του τρένου κάθε Τρίτη πρωί) πεταμένον πας σε καμιά θέση που τον άφηκαν οι κουστουμαρισμένες το πρωί μετά που τον εθκιαβάσαν τζαι τζεινες on the way to work..απαντώ τζαι κανένα email κανενού πελάτη ή καμιας φιλενάδας μου..εε...περνά η ώρα ευχάριστα τζαι πάω στη δουλειά μου χαμογελαστή τζαι ορεξάτη αντί με 1000 νεύρα που με εκουντούσαν τζαι εφα τες βροσιές τζαι νευριασμένη γιατί επέρασα τα τελευταία 40 λεπτά μες το tube νεουλιασμένη επειδή ο κουστουμαρισμένος που εν σφηνωμένος πάνω μου ήπιε τα πλευρά του τζαι έφαε curry εψές and he's got the aftersmell to prove it..

Anyway..

σήμερα είπα να συνεχίσω την φάση μου τζαι κατα τες 9:30 καταφθάνω στον σταθμό της γειτονιάς μου..Hσυχία. Kαμιά 10ρκα τουρίστες και λοιποι αδκιασεροί να περιμένουν στην πλατφόρμα..είσιε τζαι μια κοπέλα γαλανομάτα με το τζηνούι της, με το t-shirtακι της, εκουβάλαν τζαι κάτι πράματα..ήταν ξυρισμένα ούλλα της τα μαλλιά, γουλί φαση..σκέφτουμαι "α μανα μου εν άρρωστη", μετά θυμώνω του εαυτού μου.."Κόρη Σούλλα που ξέρεις τωρά αν εν άρρωστη..μεν φκάλλεις ιστορίες που τον νου σου.."...'Eμεινα λίο τζαι έβλεπα την...έκατσε χαμέ..έβαλε την κουκκούλλα του sweatshirt της, τζαι εξεκίνησε κρυφά κρυφά να σκουπίζει τα μάθκια της..έκλαιε..έθελα να πάω να της πω κάτι..εν ήξερα ομως τι..εθωρούσα την τζαι που εχώνετουν..εσκέφτηκα πως αν ήμουν εγώ τζαι έδειχνε μου κάποιος έστω λίη καλοσύνη ήταν να φιρτώ που τα κλάμματα..εδείλιασα τζαι εν επήα..αντ' αυτού εμπήκα στο δίπλα βαγόνι για να μεν με θωρεί τζαι άρκεψα τζαι 'γω να κλαίω..

Ήταν δεν ήταν 30 χρονών...τζαι επροσπάθαν εθώρες την ναν δυνατή..τζαι ήταν μόνη της πας σε ένα τρένο (όπου εν μπορείς να κρυφτείς που τες σκεψεις σου..) τζαι φαντάζουμαι να θελε μόνο να ταν μια normal μέρα τζαι για τζείνη..μακάρι να την προσέχει ο θεός..μακάρι να γίνει καλά...μακάρι να θυμούμαστε ούλλοι πως υπάρχουν και χειρότερα και να θυμούμαστε πως μια απλή normal μέρα που πάεις δουλειά εν κάτι για το οποίο εύχεται πολλής κόσμος..so enjoy...as much as you can...